Mieren enzo
Door: Marieke
Blijf op de hoogte en volg Filip en Marieke
30 Oktober 2008 | Vietnam, Quy Nhơn
Op algemeen verzoek een snellere update van onze blog.
Ik ben ondertussen al een paar maanden terug in Quy Nhon. Ik moest er in het begin terug aan wennen om overal aangestaard te worden. In Hanoi heb je nog een zekere anonimiteit tussen de vele toeristen en expats. Hier wonen maar 12 buitenlanders, en de mensen van Quy Nhon blijven het ontzettend interessant om ons doen en laten te volgen. Als ik mijn boodschappen doe wordt de inhoud van mijn mandje bijvoorbeeld uitgebreid besproken. Soms halen mensen zelfs de dingen uit mijn mandje om ze beter te bekijken of te tonen aan hun vrienden die wat verder staan. Omdat ik zoveel melk koop is iedereen er van overtuigd dat ik een baby heb, en de blanke man die toevallig op het zelfde moment zijn boodschappen doet is de vader. Ik hoef hun vragen niet eens meer te beantwoorden, ze verzinnen zelf wel een verhaal bij mijn aanwezigheid. Meestal is het wel leuk. Soms kan het eens vervelend zijn als je gewoon even snel om boodschappen wil en iedereen op straat roept naar je ‘hello, where you from, what’s your name’. Ik heb ondertussen al geleerd dat het niet echt lukt om op die vragen te antwoorden en een gesprek aan te knopen. Dat ‘Marieke’ en ‘Belgium’ antwoorden kunnen zijn op hun vragen lijkt te gek voor woorden. Dus blijven ze maar eindeloos vragen ‘Where you from?’ ‘What’s your name’. Niet dat mijn Vietnamees beter is hoor. Ik zit voorlopig zonder leraar en maak niet echt vooruitgang.
Het aanstaren op straat kende een paar weken geleden een hoogtepunt toen ik ongewild een ongeval veroorzaakte door gewoon te fietsen. Uit 2 richtingen kwam er een brommer met telkens 2 mensen op, die waren zodanig naar mij aan het staren dat ze recht op elkaar reden. Gelukkig was het geen ernstig ongeval. En nog een leuk weetje: in de Vietnamese taal worden vaak nieuwe woorden gevormd door bestaande woorden samen te voegen. Zo is er niet echt een vertaling voor het woord ‘staren’, mensen zeggen hier ‘nhin cham cham’ oftewel ‘kijk traag traag’. Tenzij je het op de foute toonhoogte uitspreekt, dan krijg je waarschijnlijk iets heel bizars.
Het regenseizoen is terug begonnen. Het regent wat minder dan vorig jaar, soms lukt het om even buiten te komen zonder kletsnat te worden. Je leert je er wel aan aanpassen. Tijdens lunch tijd regent het meestal iets minder, een ideaal moment om boodschappen te doen. En het lukt steeds beter om regenactiviteiten te verzinnen. We hebben bijvoorbeeld een bowlingbaan ontdekt in Quy Nhon. Het lijkt in België waarschijnlijk redelijk stom maar als het constant enorm hard regent en er is niet echt iets te doen, dan is een bowlingbaan een heel belangrijke ontdekking.
Een minder leuk neveneffect van het regenseizoen is dat mieren, kakkerlakken en ratten massaal onderdak zoeken in mijn kamer. Ik heb al zodanig veel vergif gespoten dat ik het zelf niet langer meer dan 10 minuten in mijn kamer uit hou. De mieren en kakkerlakken schijnen er geen last van te hebben en gaan vrolijk verder. Ik heb vandaag wat lokale middeltjes geleerd om de strijd tegen de mieren aan te gaan. Een leger mieren had mijn muesli over genomen. Ik had die muesli speciaal uit Hanoi meegebracht. Het is een schaars en dus waardevol goed. Ik was er totaal niet mee opgezet dat het opeens zwart zag van de mieren. Een vriend gaf me de tip om de pot met mieren open in volle zon te zetten (dat is natuurlijk een beetje moeilijk in dit seizoen, maar vandaag hadden we een zeldzaam zonnig dag). En inderdaad een paar seconden later kropen de mieren geheel vrijwillig uit mijn muesli. Om daarna gezamenlijk in een lange rij terug naar mijn kamer te lopen, maar ik kon toch terug muesli eten. Een ander tip die ik jullie zeker niet wil onthouden is een krijtlijntje trekken rond de plek waaruit de mieren binnenkomen. Onvoorstelbaar eenvoudig, maar bijzonder effectief. De mieren willen niet over krijtlijnen lopen.
Voor de kakkerlakken en ratten heb ik helaas nog geen goed lokaal middel gevonden. Mensen vangen hier ratten door papiertjes met lijm op de grond te leggen. De rat loopt onoplettend over het papiertje en plakt vast, nog volledig in leven en bij bewustzijn. Ik vraag me af wat de volgende stap dan is. Moet ik dat papiertje dan oprapen en de nog levende rat in de vuilbak smijten? Ik blijf liever zoeken naar een alternatief. Tips zijn altijd welkom! Mijn beste idee zover was om een soort band aan te gaan met de rat, het beest een naam geven, van voedsel voorzien en een warm nestje maken. Als het een soort huisdier wordt zal ik er misschien niet zo bang meer van zijn. Ideeën voor namen zijn ook welkom.
Het werk blijft zoals gewoonlijk moeizaam verlopen. Op zich zou ik ontzettend veel werk kunnen doen, ware het niet dat ik maar niet aan een vertaler geraak en ik dus niet veel kan doen.
En voor wie het nog niet zou weten: ik ben van 21 december tot en met 17 januari in België. Begin de feestjes maar al te plannen! Filip weet nog niet of hij kan meekomen. Met zijn allen duimen!
Marieke
Ik ben ondertussen al een paar maanden terug in Quy Nhon. Ik moest er in het begin terug aan wennen om overal aangestaard te worden. In Hanoi heb je nog een zekere anonimiteit tussen de vele toeristen en expats. Hier wonen maar 12 buitenlanders, en de mensen van Quy Nhon blijven het ontzettend interessant om ons doen en laten te volgen. Als ik mijn boodschappen doe wordt de inhoud van mijn mandje bijvoorbeeld uitgebreid besproken. Soms halen mensen zelfs de dingen uit mijn mandje om ze beter te bekijken of te tonen aan hun vrienden die wat verder staan. Omdat ik zoveel melk koop is iedereen er van overtuigd dat ik een baby heb, en de blanke man die toevallig op het zelfde moment zijn boodschappen doet is de vader. Ik hoef hun vragen niet eens meer te beantwoorden, ze verzinnen zelf wel een verhaal bij mijn aanwezigheid. Meestal is het wel leuk. Soms kan het eens vervelend zijn als je gewoon even snel om boodschappen wil en iedereen op straat roept naar je ‘hello, where you from, what’s your name’. Ik heb ondertussen al geleerd dat het niet echt lukt om op die vragen te antwoorden en een gesprek aan te knopen. Dat ‘Marieke’ en ‘Belgium’ antwoorden kunnen zijn op hun vragen lijkt te gek voor woorden. Dus blijven ze maar eindeloos vragen ‘Where you from?’ ‘What’s your name’. Niet dat mijn Vietnamees beter is hoor. Ik zit voorlopig zonder leraar en maak niet echt vooruitgang.
Het aanstaren op straat kende een paar weken geleden een hoogtepunt toen ik ongewild een ongeval veroorzaakte door gewoon te fietsen. Uit 2 richtingen kwam er een brommer met telkens 2 mensen op, die waren zodanig naar mij aan het staren dat ze recht op elkaar reden. Gelukkig was het geen ernstig ongeval. En nog een leuk weetje: in de Vietnamese taal worden vaak nieuwe woorden gevormd door bestaande woorden samen te voegen. Zo is er niet echt een vertaling voor het woord ‘staren’, mensen zeggen hier ‘nhin cham cham’ oftewel ‘kijk traag traag’. Tenzij je het op de foute toonhoogte uitspreekt, dan krijg je waarschijnlijk iets heel bizars.
Het regenseizoen is terug begonnen. Het regent wat minder dan vorig jaar, soms lukt het om even buiten te komen zonder kletsnat te worden. Je leert je er wel aan aanpassen. Tijdens lunch tijd regent het meestal iets minder, een ideaal moment om boodschappen te doen. En het lukt steeds beter om regenactiviteiten te verzinnen. We hebben bijvoorbeeld een bowlingbaan ontdekt in Quy Nhon. Het lijkt in België waarschijnlijk redelijk stom maar als het constant enorm hard regent en er is niet echt iets te doen, dan is een bowlingbaan een heel belangrijke ontdekking.
Een minder leuk neveneffect van het regenseizoen is dat mieren, kakkerlakken en ratten massaal onderdak zoeken in mijn kamer. Ik heb al zodanig veel vergif gespoten dat ik het zelf niet langer meer dan 10 minuten in mijn kamer uit hou. De mieren en kakkerlakken schijnen er geen last van te hebben en gaan vrolijk verder. Ik heb vandaag wat lokale middeltjes geleerd om de strijd tegen de mieren aan te gaan. Een leger mieren had mijn muesli over genomen. Ik had die muesli speciaal uit Hanoi meegebracht. Het is een schaars en dus waardevol goed. Ik was er totaal niet mee opgezet dat het opeens zwart zag van de mieren. Een vriend gaf me de tip om de pot met mieren open in volle zon te zetten (dat is natuurlijk een beetje moeilijk in dit seizoen, maar vandaag hadden we een zeldzaam zonnig dag). En inderdaad een paar seconden later kropen de mieren geheel vrijwillig uit mijn muesli. Om daarna gezamenlijk in een lange rij terug naar mijn kamer te lopen, maar ik kon toch terug muesli eten. Een ander tip die ik jullie zeker niet wil onthouden is een krijtlijntje trekken rond de plek waaruit de mieren binnenkomen. Onvoorstelbaar eenvoudig, maar bijzonder effectief. De mieren willen niet over krijtlijnen lopen.
Voor de kakkerlakken en ratten heb ik helaas nog geen goed lokaal middel gevonden. Mensen vangen hier ratten door papiertjes met lijm op de grond te leggen. De rat loopt onoplettend over het papiertje en plakt vast, nog volledig in leven en bij bewustzijn. Ik vraag me af wat de volgende stap dan is. Moet ik dat papiertje dan oprapen en de nog levende rat in de vuilbak smijten? Ik blijf liever zoeken naar een alternatief. Tips zijn altijd welkom! Mijn beste idee zover was om een soort band aan te gaan met de rat, het beest een naam geven, van voedsel voorzien en een warm nestje maken. Als het een soort huisdier wordt zal ik er misschien niet zo bang meer van zijn. Ideeën voor namen zijn ook welkom.
Het werk blijft zoals gewoonlijk moeizaam verlopen. Op zich zou ik ontzettend veel werk kunnen doen, ware het niet dat ik maar niet aan een vertaler geraak en ik dus niet veel kan doen.
En voor wie het nog niet zou weten: ik ben van 21 december tot en met 17 januari in België. Begin de feestjes maar al te plannen! Filip weet nog niet of hij kan meekomen. Met zijn allen duimen!
Marieke
-
30 Oktober 2008 - 12:46
Ilse:
hey marieke!
het is zolang geleden dat ik ook nog iets van mij laten horen heb, dus het is je vergeven. Het blijft leuk om je verhalen te volgen :-). Ok eind december ben je terug dus, dan moeten we zeker afspreken! Laat maar weten he! x -
30 Oktober 2008 - 13:28
Patrick Hollebosch:
Zo`n verhalen doen me echt wel heimwee krijgen naar vroegere tijden. Het was dan wel in Congo en Burundi, maar de dingen verlopen er zo gelijk, dat je je terug aan de andere kant van de wereld waant. Toen hadden we geen intrenet en moesten we nog per brief communiceren, wat de verhalen met twee tot drie weken later deed toekomen. Groetjes uit het regenachtige Parijs -
30 Oktober 2008 - 16:13
Jacky Boelens:
Hoi Marieke en Filip,
Dit is mijn eerste mail en jullie zijn al zo lang weg. Shame on me.
Hier gaat alles zijn gewone gang.
Begin oktober een feestweek op het werk voor ons 45-jarig bestaan.
En u volop aan het budgetteren voor 2009, want hier ziet het er niet zo goed uit. Crisis, je hoort bijna niets anders meer.
Hebben jullie in Vietnam ook weet van groeivertragingen?
Begin december komt De Bende nog eens samen. Ik reken erop dat jouw ma en pa ons vergasten op foto's van hun Vietnam-trim.
Het ga jullie goed.
-
30 Oktober 2008 - 17:21
Papa En Mama:
ja, er hebben al twee bende-leden voor ons gereageerd, verzachtende omstandigheden... we zijn net terug na enkele dagen uitwaaien in Nederland. Net je boek uit: "Hoge bomen in Hanoi", leuk om te lezen en al die beelden van Vietnam terug te zien. Zelfs toen al whereyoufromwhatsyourname... En ach de ratten: sticht een voedselketen: de mieren worden opgegeten door de kakkerlakken, de kakkerlakken door de ratten en de ratten BBC zoals de cavia's in Ecuador. Onze enige "kakkerlak" zit al twee jaar doodstil op onze dampkap. Tot met Kerst!!!!!!! -
01 November 2008 - 16:30
Sabine:
Rico de rat!
Enorm leuk om nog 's iets van je te lezen, ik sluit me aan bij dat algemeen verzoek. Hier is 't ook regenseizoen vandaag...
Zullen we dan gauw terug een vegan night doen?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
