Good morning Belgium!
Door: Marieke
Blijf op de hoogte en volg Filip en Marieke
26 December 2006 | Vietnam, Hanoi
Nieuwe toekomstplannen in een heel nieuwe wereld, en daar hoort tegenwoordig ook een nieuwe blog bij. Vanaf nu kunnen jullie af en toe naar deze plek surfen om nieuwtjes uit Vietnam op te pikken, en veel berichtjes achter te laten.
Ik zit momenteel in mijn eentje (behalve dan die honderduizenden Vietnamezen en een handvol toeristen) in Hanoi. Het is tot nu op zijn minst een bewogen reis te noemen. Ik had het me even anders voorgesteld toen ik deze reis een paar maanden geleden boekte. Filip zou hier al 2 maanden zijn. Na 2 lange en eenzame maanden zou ik hem hier in Vietnam smachtend in de armen vallen. Hij zou me meenemen naar ons nieuw huis, me inleiden in mijn nieuwe leven en me rondleiden in Vietnam. Niets van dat alles dus. Filip vertrekt pas op 2 januari, en voor mij zat er niet veel anders op dan alvast alleen vertrekken. Ik heb de voorbije dagen al ontzettend veel geleerd.
Les 1: (en die had ik eigenlijk al moeten kennen, remember Nigeria), wie in het buitenland gaat werken komt zo goed als altijd later aan dan verwacht. Wacht dus even af voor je een bezoek aan je liefste plant.
Het klinkt best stoer om op je eentje naar de andere kant van de wereld te trekken, maar ik vertrok met een klein hartje. Ik had alle kritieke punten nauwgezet voorbereid. Niet alles valt blijkbaar te controleren. Zelf ben ik vlot in mijn hotel in Hanoi geraakt. De overstappen van Antwerpen naar Schiphol, van Schiphol luchthaven naar het hotel en terug, van Schiphol naar Franfurt en van Frankfurt naar Hanoi verliepen verbazend vlot. Ergens onderweg is mijn baggage echter gestopt me te volgen. Ik heb in Hanoi zeker een uur tevergeefs staan staren naar de transportband. Ik voelde me opeens hopeloos verloren in een wereld die niet de mijne is. Ik kreeg aan de balie voor de hopeloze gevallen niet eens uitgelegd wat precies mijn probleem was. Na het invullen van honderden formulieren en het verkrijgen van evenveel stempels (de mensen hier zijn er werkelijk gek op) kreeg ik eindelijk te horen dat mijn baggage nog in Franfurt stond. Het slechte nieuws is dat mijn baggage me pas binnen 2 dagen zal vergezellen. Het leek me toen een onoverkomelijk probleem. Ik leerde meteen les 2: neem in je handbaggage meer mee dan een verse onderbroek en een paar boeken. Geloof me, dat is niet genoeg.
Misschien omdat ik zo zielig keek, of misschien was de man gewoon onvoorstelbaar vriendelijk, maar ik kreeg 30 dollar toegestopt om het hoogst noodzakelijke te kopen. Op dat moment zag ik er enorm tegen op om met een gigantische jetlag meteen de vreemde en drukke stad in te duiken. Ik had echter niet veel andere keuze dan het aloude advies van mijn papa op te volgen: 'verstand op nul, blik op oneindig en vooruit'.
Hoewel ik Vietnam deze ochtend nog grondig haatte, heb ik het land tijdens het shoppen leren waarderen. Ik ben bereid Vietnam een tweede kans te geven.
Mijn hotel ligt in het midden van het oude centrum van Hanoi. Ik moet toegeven dat de Fransen er een mooie switch aangegeven hebben. Het lijkt nog het meest op een Europese Middeleeuwse stad zoals die in mijn verbeelding bestaat. Het is heerlijk om rond te slenteren in de smalle en drukke straatjes. In alle choas heerst er ook een ontspannen sfeer. Je kan hier als Westerling vrij onopvallend rondwandelen en genieten van de multisensoriele ervaring die de binnenstad biedt. Het gekke is dat de winkelstraten hier goed georganiseerd zijn. In de meeste straten kan je slechts 1 product vinden. Om wat nieuwe kleren aan te schaffen moest ik dus naar de klerenstraat en niet naar de electrisch apparaten straat. Ook veel winkels zelf zijn gespecialiseerd in een product. Het is geen goed idee om bijvoorbeeld een onderbroek te zoeken in een jassenwinkel.
Het leuke aan Hanoi is verder dat het hier relatief veilig is. Het is geen probleem om 's avonds nog alleen buiten te komen. Ik heb de avond dan ook gebruikt om de veel geroemde Vietnamese keuken uit te proberen. Op aanraden van de lonely planet ben ik naar een klein restaurantje in de buurt gegaan. De lonely planet had nog meer reizigers naar het restaurant gebracht.
Les 3: als je niet op plekken wil komen die overrompeld worden door Westerlingen, ga dan niet naar de plaatsen die beschreven staan in de lonely planet.
Het was eigenlijk wel best leuk. Ik heb met een paar Australiers en een Fransman eerste Vietnamervaringen uitgewisseld.
' ... En zo werd het toch nog een gezellige kerst!' Ik wens iedereen hetzelfde!!
Ik zit momenteel in mijn eentje (behalve dan die honderduizenden Vietnamezen en een handvol toeristen) in Hanoi. Het is tot nu op zijn minst een bewogen reis te noemen. Ik had het me even anders voorgesteld toen ik deze reis een paar maanden geleden boekte. Filip zou hier al 2 maanden zijn. Na 2 lange en eenzame maanden zou ik hem hier in Vietnam smachtend in de armen vallen. Hij zou me meenemen naar ons nieuw huis, me inleiden in mijn nieuwe leven en me rondleiden in Vietnam. Niets van dat alles dus. Filip vertrekt pas op 2 januari, en voor mij zat er niet veel anders op dan alvast alleen vertrekken. Ik heb de voorbije dagen al ontzettend veel geleerd.
Les 1: (en die had ik eigenlijk al moeten kennen, remember Nigeria), wie in het buitenland gaat werken komt zo goed als altijd later aan dan verwacht. Wacht dus even af voor je een bezoek aan je liefste plant.
Het klinkt best stoer om op je eentje naar de andere kant van de wereld te trekken, maar ik vertrok met een klein hartje. Ik had alle kritieke punten nauwgezet voorbereid. Niet alles valt blijkbaar te controleren. Zelf ben ik vlot in mijn hotel in Hanoi geraakt. De overstappen van Antwerpen naar Schiphol, van Schiphol luchthaven naar het hotel en terug, van Schiphol naar Franfurt en van Frankfurt naar Hanoi verliepen verbazend vlot. Ergens onderweg is mijn baggage echter gestopt me te volgen. Ik heb in Hanoi zeker een uur tevergeefs staan staren naar de transportband. Ik voelde me opeens hopeloos verloren in een wereld die niet de mijne is. Ik kreeg aan de balie voor de hopeloze gevallen niet eens uitgelegd wat precies mijn probleem was. Na het invullen van honderden formulieren en het verkrijgen van evenveel stempels (de mensen hier zijn er werkelijk gek op) kreeg ik eindelijk te horen dat mijn baggage nog in Franfurt stond. Het slechte nieuws is dat mijn baggage me pas binnen 2 dagen zal vergezellen. Het leek me toen een onoverkomelijk probleem. Ik leerde meteen les 2: neem in je handbaggage meer mee dan een verse onderbroek en een paar boeken. Geloof me, dat is niet genoeg.
Misschien omdat ik zo zielig keek, of misschien was de man gewoon onvoorstelbaar vriendelijk, maar ik kreeg 30 dollar toegestopt om het hoogst noodzakelijke te kopen. Op dat moment zag ik er enorm tegen op om met een gigantische jetlag meteen de vreemde en drukke stad in te duiken. Ik had echter niet veel andere keuze dan het aloude advies van mijn papa op te volgen: 'verstand op nul, blik op oneindig en vooruit'.
Hoewel ik Vietnam deze ochtend nog grondig haatte, heb ik het land tijdens het shoppen leren waarderen. Ik ben bereid Vietnam een tweede kans te geven.
Mijn hotel ligt in het midden van het oude centrum van Hanoi. Ik moet toegeven dat de Fransen er een mooie switch aangegeven hebben. Het lijkt nog het meest op een Europese Middeleeuwse stad zoals die in mijn verbeelding bestaat. Het is heerlijk om rond te slenteren in de smalle en drukke straatjes. In alle choas heerst er ook een ontspannen sfeer. Je kan hier als Westerling vrij onopvallend rondwandelen en genieten van de multisensoriele ervaring die de binnenstad biedt. Het gekke is dat de winkelstraten hier goed georganiseerd zijn. In de meeste straten kan je slechts 1 product vinden. Om wat nieuwe kleren aan te schaffen moest ik dus naar de klerenstraat en niet naar de electrisch apparaten straat. Ook veel winkels zelf zijn gespecialiseerd in een product. Het is geen goed idee om bijvoorbeeld een onderbroek te zoeken in een jassenwinkel.
Het leuke aan Hanoi is verder dat het hier relatief veilig is. Het is geen probleem om 's avonds nog alleen buiten te komen. Ik heb de avond dan ook gebruikt om de veel geroemde Vietnamese keuken uit te proberen. Op aanraden van de lonely planet ben ik naar een klein restaurantje in de buurt gegaan. De lonely planet had nog meer reizigers naar het restaurant gebracht.
Les 3: als je niet op plekken wil komen die overrompeld worden door Westerlingen, ga dan niet naar de plaatsen die beschreven staan in de lonely planet.
Het was eigenlijk wel best leuk. Ik heb met een paar Australiers en een Fransman eerste Vietnamervaringen uitgewisseld.
' ... En zo werd het toch nog een gezellige kerst!' Ik wens iedereen hetzelfde!!
-
26 December 2006 - 11:19
Nathalie:
Dag Marietje,
ik ben de eerste die hier een reactie mag plaatsen! Joepie!
Ben zelf ontzettend druk bezig met mijn voorbereidingen. Binnen vier weken zet ik ook mijn stappen buiten Europa.
Weleen beetje jammer dat Filip uiteindelijk later aankomt dan jou. Qua timing hebben ze jullie goed liggen.
Zeg, amuseer je daar en hou ons op de hoogte!
Heel veel liefs Nathalie
Ps. Hoe lang blijf je nu uiteindelijk? -
26 December 2006 - 11:47
Freek En Hanne:
lang leve het cynisme!
Maar wat een stoere reisverhalen en je bent nog maar vertrokken! Maar kijk nu was je al verplicht om Hanoi's kledingszaken te verkennen...
Alvast een prettige kerst!! -
26 December 2006 - 12:49
Saar:
Zit hier met uw metekindje op de schoot uw verhalen te lezen! Ik verwacht ook niet anders dan zulke wendingen...
Mauro zegt : tante miekje???
Dat is zo hé, dat kindjes in Vietnam overdag ook niet met tuutjes mogen rondlopen... hij gelooft me niet!enne zwijgt over de tutenstraat hé!!
dada
saar en mauro -
27 December 2006 - 09:41
Tante Marina :
Hallo Marieke
Vanaf deze morgend ben ik in het bezit van jullie contactadres.Dus nog even en jullie zijn samen. Mijn beste wensen voor deze Kersttijd. Ik lees jullie verslagen als een spannend boek. Heel veel succes samen! -
27 December 2006 - 19:42
Papa En Mama:
hallo Minneke,
Flippper is net de deur uit nadat hij hier zijn verjaardag heeft gevierd met pizzaatjen en enkele glazen wijn. 't Was reuzegezellig met de oervlaamse regen en winterse buien tegen de ruiten.Mauro doet meteen ook de groeten aan tante pajieke. Ivm je bagage die achterbleef, ik vermoed dat je de truken van je vader die zijn zomerkleren kwijt was na de verhuis goed hebt onthouden... -
28 December 2006 - 13:14
Anneleen:
Ni Hao,
je overtreft jezelf telkens weer wat het schrijven betreft !!! een juweeltje van een verhaal! blij te lezen dat hanoi langzaam maar zeker je hart verovert, de stad is super, het land fantastisch maar dat gaan we samen ontdekken volgende week he! ik kijk er naar uit om een grondige rondleiding te krijgen in de mooie-kleding-straat en de leuke-schoenen-straat lijkt me ook nog plezant vertoeven! bereid je maar voor! :-)
hou je goed daar, geniet halong bay ... en tot volgend jaar !!!!
dikke kus
-
28 December 2006 - 19:45
Leo En Annette:
he marieke, is je bagage aangekomen? -
28 December 2006 - 20:02
Greet:
Hey Marieke,
Blij dat alles toch wat op zijn pootjes komt. Ik vind het echt knap van jou dat je het aandurft om in het eentje zo ver weg te trekken. Onze Filip logeert hier twee dagen en is druk druk met vanalles bezig ;-), heel gezellig hoor.
Nog veel plezier!
Greet -
30 December 2006 - 23:24
Anniek:
Ik ben al bijna blij dat ik pas een week later een berichtje post, want dat betekent dat ik minder lang moet wachten om jou terug te zien en alle verhalen in het echt te horen. En bereid je maar voor op een lange, lange, hele lange vertelavond, beginnend met het bagageverhaal. Ik kan mij levendig voorstellen dat dit iets is wat je niet wilt meemaken, zeker niet als je moederziel alleen in een vreemd land terechtkomt. Na het bagageverhaal komt dan het kerstverhaal. Kerst in de warmte met een boel Westerlingen die alleen op ontdekkingstocht zijn in Vietnam. 'k Ben benieuwd welke gesprekken dat opgeleverd heeft!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
