Opnieuw wennen aan Vietnam
Door: Marieke
Blijf op de hoogte en volg Filip en Marieke
22 Mei 2007 | Vietnam, Hanoi
Bedankt iedereen voor de berichtjes en sms’jes voor mijn vertrek. Dat doet altijd deugd. Na wat puzzelen en elimineren heb ik ook alle boeken die ik gekregen heb nog in mijn valies kunnen steken. Het is allemaal vlot toegekomen in Vietnam, met dank aan de vriendelijke stewardess die een oogje dicht kneep bij het inchecken van mijn veel te zware valiezen.
Het is bijna niet te geloven, maar deze keer is mijn trip naar Vietnam zonder problemen verlopen. Ik kon overal vlot overstappen, de stewardessen waren vriendelijk en het eten lekker (leve Thai Airway!). Eenmaal in Vietnam rolden mijn rugzakken als eerste over de band, en nog belangrijker, Filip stond me op te wachten in de inkomhal. Alles verliep deze keer perfect volgens plan. Na 4 lange maanden viel ik Filip in de armen, hij nam me mee naar ons huisje en ons Vietnamees leven kon beginnen.
Het is gek hoe snel ik de vorige wende aan Vietnam. Op het einde van mijn reis liep ik door de straten alsof ik nooit elders was geweest. Ik had verwacht om niets nieuws te zien nu ik terug ben. Als ik echter achterop de brommer door Hanoi snor word ik opnieuw overvallen door alle geuren, kleuren en geluiden van de stad. Vietnam voelt opeens zo Vietnamees. Ik heb er echt geen betere uitdrukking voor. Ik nodig iedereen uit om hier zelf te komen ervaren hoe Vietnam voelt.
Momenteel moet ik vooral wennen aan de allesoverheersende hitte. Het is een warmte waar een nieuw woord voor moet uitgevonden worden. Ik heb nooit eerder zoiets gevoeld. Het is een hitte die je lam slaat en alles met een laagje vocht bedekt. Het is onvermijdelijk. Voortdurend voelen je kleren klam aan, de papier zijn wak en het zweet stroomt van je lijf. De hitte doet me geen goed. Mijn haar is piekerig, mijn kleren kleven aan mijn lichaam en mijn huid ziet er plakkerig uit. Airconditioning in onze slaapkamer leek vanuit België een ongeoorloofde luxe. Nu vlucht ik er zo vaak mogelijk heen. Het is de enige kamer in ons huis, in heel Vietnam, waar de temperatuur wat draaglijk is. Niet dat het hier altijd zo zonnig is. Regelmatig valt er een tropische regenbui over Hanoi. Alweer iets dat moeilijk om te omschrijven valt. In België zijn we heel wat gewend op vlak van regenen, maar dit is toch helemaal anders. Het is alsof de stop er ergens wordt uitgetrokken en al het water uit de wolken in één keer en met een onvoorstelbare kracht naar beneden valt. Na een kwartiertje steekt iemand de stop er terug in en houdt de regenbui even plots als het begon op. Dit alles zonder een graadje af te koelen helaas.
Filip had een reisje naar Sam Son geboekt om te ontstressen. Om alle flauwe grapjes voor te zijn: nee, we zijn Gert Verhulst niet tegen gekomen. De weg naar Sam Son was ontzettend mooi. Ondanks de hitte gaat het leven in Vietnam gewoon door. Er moet hard gewerkt worden voor het vaderland en de algehele ontwikkeling. Daar wordt in Vietnam niet licht overgegaan. Iedereen is druk bezig, het maakt niet zoveel uit met wat. Het doet me soms denken aan de freggles. Kent iemand ze nog? In de fregglegrot leefden er ook kleine mannetjes die heel druk aan het bouwen waren. Het hoe en het waarom deed er niet zo veel toe. Het bouwen op zich, dat was waar het allemaal om draaide. Hier in Vietnam is ook iedereen altijd aan het werken. Het doel en de zin ontgaan me soms. Zo is het 11-koppig personeel van een mini restaurant aan het wachten op klanten. Ondertussen zijn ze druk in de weer met niets. Op de uitgestrekte rijstvelden staan honderden mensen tot hun knieën te ploeteren in het water. Door de poorten van een bouwbedrijf komen allemaal mensen met een gele helm en een blauw uniform naar buiten. Ze zien er in mijn ogen precies hetzelfde uit. Hoewel de zin van al dat werk me soms ontbreekt heb ik niettemin een groot respect voor de arbeidsethos van veel Vietnamezen. In deze temperaturen lukt het me voorlopig nog net om in een zetel te hangen en af en toe naar een flesje water te grijpen. En hoe je het draait of keert, Vietnam is in beweging. Geen mens weet waar heen, maar het Vietnam van vandaag is alvast compleet anders dan het Vietnam van een paar jaar geleden. Aan de Vietnamezen om te oordelen of dit een verbetering is.
Sam Son dus. Filip had een kamer gereserveerd in een prachtig (ik krijg het bijna niet over mijn lippen) ‘resort’. Hoewel het vrij decadent aan deed, was het werkelijk een heerlijke plek om te bekomen van alle stress en de lange vliegtuigreis. Het hotel had, net zoals veel plekken in Vietnam, te kampen met een overschot aan personeel. Het droeg nog bij aan de luxueuze sfeer. Het leuke aan het hotel was dat er honderden plekjes waren waar het zalig was om te lezen. In tegenstelling tot Hanoi was het er heerlijk rustig. In plaats van het zenuwachtig getuut van de brommer konden we nu wegdommelen met op de achtergrond het geruis van de zee horen, het kwaken van kikkers en het geluid van krekels. Zalig.
Morgenavond vertrekken we voor een week naar de bergen. Ik zal jammer genoeg niet meekunnen naar de scholen. Daar is een speciale toestemming voor nodig en die heb ik niet. Het is ook nog niet helemaal duidelijk wat Filip daar zal kunnen doen. De scholen zijn sinds zondag gesloten. Waarschijnlijk komen de kinderen speciaal nog eens naar school. De vakantie is dit jaar uitzonderlijk lang, van 20 mei tot 5 september geloof ik. De data kwamen nu eenmaal goed uit. Het zoeken van de juiste datum is in Vietnam een job op zich. Uren worden er aan gespendeerd. Er moet rekening gehouden worden met de stand van de maan en de juiste combinatie van de cijfers. Iemand op het ministerie moet er achter gekomen zijn dat 20 mei een geschikte datum is om de vakantie te laten beginnen.
Cijfers blijken hier heel belangrijk te zijn. Zo heb je hier ook lucky phone numbers die beduidend duurder zijn dan unlucky phone numbers. Ik geloof dat het nummer dat ik net gekocht heb een beetje geluk brengt. Het is net iets duurder dan de normale verkoopprijs. Ofwel was de verkoper me er zwaar aan het opleggen, ofwel waren er enkel nog geluksnummers. Laat ik het bij het laatste houden. Dat is een mooier verhaal.
Het is bijna niet te geloven, maar deze keer is mijn trip naar Vietnam zonder problemen verlopen. Ik kon overal vlot overstappen, de stewardessen waren vriendelijk en het eten lekker (leve Thai Airway!). Eenmaal in Vietnam rolden mijn rugzakken als eerste over de band, en nog belangrijker, Filip stond me op te wachten in de inkomhal. Alles verliep deze keer perfect volgens plan. Na 4 lange maanden viel ik Filip in de armen, hij nam me mee naar ons huisje en ons Vietnamees leven kon beginnen.
Het is gek hoe snel ik de vorige wende aan Vietnam. Op het einde van mijn reis liep ik door de straten alsof ik nooit elders was geweest. Ik had verwacht om niets nieuws te zien nu ik terug ben. Als ik echter achterop de brommer door Hanoi snor word ik opnieuw overvallen door alle geuren, kleuren en geluiden van de stad. Vietnam voelt opeens zo Vietnamees. Ik heb er echt geen betere uitdrukking voor. Ik nodig iedereen uit om hier zelf te komen ervaren hoe Vietnam voelt.
Momenteel moet ik vooral wennen aan de allesoverheersende hitte. Het is een warmte waar een nieuw woord voor moet uitgevonden worden. Ik heb nooit eerder zoiets gevoeld. Het is een hitte die je lam slaat en alles met een laagje vocht bedekt. Het is onvermijdelijk. Voortdurend voelen je kleren klam aan, de papier zijn wak en het zweet stroomt van je lijf. De hitte doet me geen goed. Mijn haar is piekerig, mijn kleren kleven aan mijn lichaam en mijn huid ziet er plakkerig uit. Airconditioning in onze slaapkamer leek vanuit België een ongeoorloofde luxe. Nu vlucht ik er zo vaak mogelijk heen. Het is de enige kamer in ons huis, in heel Vietnam, waar de temperatuur wat draaglijk is. Niet dat het hier altijd zo zonnig is. Regelmatig valt er een tropische regenbui over Hanoi. Alweer iets dat moeilijk om te omschrijven valt. In België zijn we heel wat gewend op vlak van regenen, maar dit is toch helemaal anders. Het is alsof de stop er ergens wordt uitgetrokken en al het water uit de wolken in één keer en met een onvoorstelbare kracht naar beneden valt. Na een kwartiertje steekt iemand de stop er terug in en houdt de regenbui even plots als het begon op. Dit alles zonder een graadje af te koelen helaas.
Filip had een reisje naar Sam Son geboekt om te ontstressen. Om alle flauwe grapjes voor te zijn: nee, we zijn Gert Verhulst niet tegen gekomen. De weg naar Sam Son was ontzettend mooi. Ondanks de hitte gaat het leven in Vietnam gewoon door. Er moet hard gewerkt worden voor het vaderland en de algehele ontwikkeling. Daar wordt in Vietnam niet licht overgegaan. Iedereen is druk bezig, het maakt niet zoveel uit met wat. Het doet me soms denken aan de freggles. Kent iemand ze nog? In de fregglegrot leefden er ook kleine mannetjes die heel druk aan het bouwen waren. Het hoe en het waarom deed er niet zo veel toe. Het bouwen op zich, dat was waar het allemaal om draaide. Hier in Vietnam is ook iedereen altijd aan het werken. Het doel en de zin ontgaan me soms. Zo is het 11-koppig personeel van een mini restaurant aan het wachten op klanten. Ondertussen zijn ze druk in de weer met niets. Op de uitgestrekte rijstvelden staan honderden mensen tot hun knieën te ploeteren in het water. Door de poorten van een bouwbedrijf komen allemaal mensen met een gele helm en een blauw uniform naar buiten. Ze zien er in mijn ogen precies hetzelfde uit. Hoewel de zin van al dat werk me soms ontbreekt heb ik niettemin een groot respect voor de arbeidsethos van veel Vietnamezen. In deze temperaturen lukt het me voorlopig nog net om in een zetel te hangen en af en toe naar een flesje water te grijpen. En hoe je het draait of keert, Vietnam is in beweging. Geen mens weet waar heen, maar het Vietnam van vandaag is alvast compleet anders dan het Vietnam van een paar jaar geleden. Aan de Vietnamezen om te oordelen of dit een verbetering is.
Sam Son dus. Filip had een kamer gereserveerd in een prachtig (ik krijg het bijna niet over mijn lippen) ‘resort’. Hoewel het vrij decadent aan deed, was het werkelijk een heerlijke plek om te bekomen van alle stress en de lange vliegtuigreis. Het hotel had, net zoals veel plekken in Vietnam, te kampen met een overschot aan personeel. Het droeg nog bij aan de luxueuze sfeer. Het leuke aan het hotel was dat er honderden plekjes waren waar het zalig was om te lezen. In tegenstelling tot Hanoi was het er heerlijk rustig. In plaats van het zenuwachtig getuut van de brommer konden we nu wegdommelen met op de achtergrond het geruis van de zee horen, het kwaken van kikkers en het geluid van krekels. Zalig.
Morgenavond vertrekken we voor een week naar de bergen. Ik zal jammer genoeg niet meekunnen naar de scholen. Daar is een speciale toestemming voor nodig en die heb ik niet. Het is ook nog niet helemaal duidelijk wat Filip daar zal kunnen doen. De scholen zijn sinds zondag gesloten. Waarschijnlijk komen de kinderen speciaal nog eens naar school. De vakantie is dit jaar uitzonderlijk lang, van 20 mei tot 5 september geloof ik. De data kwamen nu eenmaal goed uit. Het zoeken van de juiste datum is in Vietnam een job op zich. Uren worden er aan gespendeerd. Er moet rekening gehouden worden met de stand van de maan en de juiste combinatie van de cijfers. Iemand op het ministerie moet er achter gekomen zijn dat 20 mei een geschikte datum is om de vakantie te laten beginnen.
Cijfers blijken hier heel belangrijk te zijn. Zo heb je hier ook lucky phone numbers die beduidend duurder zijn dan unlucky phone numbers. Ik geloof dat het nummer dat ik net gekocht heb een beetje geluk brengt. Het is net iets duurder dan de normale verkoopprijs. Ofwel was de verkoper me er zwaar aan het opleggen, ofwel waren er enkel nog geluksnummers. Laat ik het bij het laatste houden. Dat is een mooier verhaal.
-
22 Mei 2007 - 09:39
Ilse:
Marieke, geniet van je tijd met Filip! En bergen, heerlijk!! We duimen hier ondertussen voor die job. -
22 Mei 2007 - 10:01
Freek:
pfff, nu kunnen we geen flauw mopje maken over sam son… :-)
-
22 Mei 2007 - 10:44
Lies In Rwanda:
'k weet niet hoe het komt, maar heb nu pas door dat je al in Vietnam zit... Dacht dat dat voor over enkele maanden was! Soit, 'k zal hier al te lang in Rwanda zitten; waardoor ik zelf ook wat langzamer functioneer...
Anyway, geniet ervan zou ik zeggen, en hopelijk heb je de VSO-job! (moet je dan nog terug naar nederland voor cursus?)
Een hele dikke knuffel, en tot mails!
Lies
PS: Annieché, blijft gij nu heel alleen achter in Belgie? Duts toch! -
22 Mei 2007 - 11:23
Tante Mieke:
fijn, Marieke, dat je reis dit keer zo vlot verlopen is en je nu weer bij Filip bent; leuk om regelmatig de Vietnamese verhalen te lezen, enig inlevingsvermogen is echter wel noodzakelijk...
wij hebben natuurlijk nog niet veel nieuws te melden, behalve dat klein Basje voor de eerste keer hélemaal alléén op bezoek is geweest bij zijn meter... dat is ook genieten voor ons...
dikke zoen -
23 Mei 2007 - 12:05
Greet:
Dag Marieke,
Leuk dat je reis naar Vietnam vlot verlopen is én dat je onze boeken kon meenemen ! In zo'n resort heb je ze vermoedelijk al allemaal kunnen uitlezen ... Kan je trouwens niet laten weten aan de Vlaamse regering dat de maan bij ons ook eens van plaats mag wisselen wat de vakantieperiode betreft ?
Ik wens je nog heel veel leuke ervaringen in Vietnam. Geniet van de bergen en Filip en ik duim voor je job !!
Groetjes,
Greet -
23 Mei 2007 - 14:47
Riet:
Dag Marieke,
Blij te horen dat je goed gearriveerd bent. Hopelijk lukt het acclimatiseren nu ook nog een beetje. Geniet alleszins met volle teugen van dit nieuwe begin.
Sinds je vertrek heb ik wel wat moeten wennen aan dat beetje meer eenzaamheid hier op bureau.
Ik hoop mee op een toffe job voor jou, wie weet met menig bijhorend zakenreisje naar het Noorden.
Groetjes,
Riet -
24 Mei 2007 - 13:58
Annietché:
Ik stuur je veel verfrissende wind toe hoewel het hier momenteel ook best warm is. Hou ons op de hoogte van de eventuele VSO-job. Ik hoop alvast dat je ze hebt, zodat je gauw weer in België bent. En zodat ik mij weer een paar weken minder duts kan voelen. Ja Lies, bedankt voor uw meeleven! -
25 Mei 2007 - 14:54
Oma Lydie:
Lieve Marieke
Ik zit in de tuin bij Mieke en Jacques en heb zopas je eerste bericht gelezen.Ben dus naturlijk blij dat alles vlot verlopen is en je terug bij de liefde van je leven bent. Als enig nieuws kan ik je melden dat je antiek tafeltje prachtig opgeknapt is en zeer mooi staat in mijn woonkamer met al de foto's van mijn geliefden erop. Ik zal mijn best doen om je komende berichten te kunnen lezen. Veel kusjes voor jou en Filip. Je oma. -
27 Mei 2007 - 08:41
Papa En Mama:
Hahaha,
Wij weten reeds wanneer ons marie terugkomt en hoe alles zal aflopen. Maar 't is niet aan ons om dit melden!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
