Des zomers als het regent

Wat zullen we vanavond eten? Enkele scherpe beelden zetten zich op m'n geheugen. Echte Belgische frietjes, ja daar heb ik wel zin in. Met stoofvlees? Waarom niet. Gewoon ervoor gaan. Een Duveltje erbij drinken? Natuurlijk. De herinnering aan de traditionele keuken is nog levendig. En in een stad als Hanoi kan je al die dingen vinden.

Hoog bezoek

Het is intussen alweer september. Juni en juli waren volgeboekt met project activiteiten. In augustus verdeelde ik m'n tijd tussen professionele deadlines en vertrouwde gezichten. Het voelde even vreemd aan toen de eerste bezoeker, Claude, plots m'n leefwereld binnenstapte. Het clubje “bekenden in een vreemde omgeving” werd na een week uitgebreid met m'n ouders. Het leek vooraf een enorme uitdaging om eventjes naar de andere kant van de wereld te komen en het wereldje te aanschouwen waar de zoon leeft. Maar dus niet voor m'n ouders die hier binnen kwamen met een brede lach, na wat bijpraten een toeristisch reisje deden naar het zuiden en voldaan terug naar huis vertrokken. Intussen zijn Isolde en haar vriendin Evelien toegekomen in Hanoi.
Het leuke aan al die bezoekers is dat ze me allemaal vertellen over hun verrassende belevenissen, nieuwe ervaringen. Ik krijg even terug de beelden van de onvertrouwde omgeving die me de laatste maanden heel vertrouwd werd. Heel verrijkend.

Zomer

Vanaf juni heeft Hanoi zichzelf omgevormd tot het ideale stoombad, gekenmerkt door een cocktail van temperaturen tot veertig graden, hoge vochtigheid, zonnige periodes afgewisseld met stort -en onweersbuien.

Zo'n warm regenseizoen kan je maar best voorbereiden. Het is niet altijd mogelijk om zware inspanningen te doen, zoals naar de winkel gaan of gewoon even een wandeling door het park. In de plaats daarvan wordt bij momenten de airco kamer het ideale vertrek. Daar kan ik dan strijken, naar dvd's kijken, geluid maken op m'n houten dwarsfluit of zelfs echt muziek op m'n nieuwe gitaar. De voetbalwedstrijden gaan gewoon door, zij het op zondagochtend in plaats van zondagmiddag (om 8 uur, bij 35 graden in plaats van 40 als je het mij vraagt).

Het klimaat houdt rekening met de werkende mens. Onweersbuien worden bewaard voor de avond en de nacht. Bij valavond gaat onweer gepaard prachtige oranje kleuren die geleidelijk aan plaats maken voor donkere wolken terwijl de flitsen dichter bij komen en het gedonder luider wordt. Om even te verwijzen naar Spinal Tap, onweer kan hier op een schaal van 10 tot 11 gaan.
Regen valt overdag slechts sporadisch uit de lucht. Dan worden op kantoor de ramen geopend. De natuurlijke verkoeling is welkom in een periode van slaapverwekkende warmte. Het verfrist de geest, geeft energie. Ondertussen lopen straten onder water, worden steegjes beekjes. Ik woon gelukkig niet in een overstromende buurt. In mijn steegje staat er hooguit een tiental centimeter.

Sinds enkele dagen is het echt afgekoeld, met een noorderwind uit de bergen en wat extra regen. Nu ja, minder dan dertig graden voelt momenteel gewoon koud aan.

Het wordt druk

Met het project zijn we intussen geleidelijk aan op de goede weg. Sinds juni explodeerden de activiteiten. Na een iets rustigere maand augustus (relatief, ik kon af en toe een dagje vrijmaken voor bezoek) zullen we nu een gelijkaardige explosie meemaken met de child-friendly school libraries. Momenteel bereiden we het proces van trainingen en ondersteuning voor in de piloot provincies terwijl een groep van national experts wordt samengesteld, getraind en ondersteund. Het zal een arbeidsintensieve periode worden, waarvan de eerste zichtbare resultaten in april 2008 verwacht worden. Daarna beginnen we dan te werken met de overige tien provincies. We zullen veel tijd in de bergprovincies doorbrengen. En in tussentijd gaan we een netwerk creëren met andere organisaties die op dit moment een gelijkaardige interventie opstarten. Heel, maar vooral ook heerlijk, druk dus.

En we gaan nog niet naar huis

Intussen heb ik van het VDOS-team van BTC de bevestiging gekregen dat m'n contractverlenging goedgekeurd is. Een tweede jaar werd door alle partners als wenselijk beschouwd. Aangezien we met jaarlijkse contracten werken blijf ik hier dus minstens tot in oktober 2008.

Maar om jullie toch even van een portie Filip te voorzien, mogen we jaarlijks in het belgenlandje passeren voor een debriefing, wat dan gecombineerd wordt met enkele vakantiedagen. Ik zal, in afwachting van bevestiging vanuit Brussel, op 9 november de Belgische grond kussen en op 19 november terug naar Hanoi vliegen.
Behalve een goed pak friet, kalfsfricassee, lasagne, spaghetti, Turkse pizza en een mojito zie ik ernaar uit om jullie even terug te zien, niet in het minst om de nieuwe neefjes te bewonderen.

Filip